- μετώπιον
- μετώπιονforeheadneut nom/voc/acc sg
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
μετώπιον
Look at other dictionaries:
μετωπίοις — μετώπιον forehead neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μετωπίου — μετώπιον forehead neut gen sg μετωπίας having a broad masc gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μετωπίῳ — μετώπιον forehead neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μετώπια — μετώπιον forehead neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
AMYGDALINUM Unguentum — Plinio, metopon nonnullis ex amaris nucibus arefactis et in offam contusis, aspersis aquâ uterumque tusis exprimitur, l. 15. c. 7. quod e Dioscoride habet. Sic autem voctum hoc unguentum tradunt, quod in eo conficiendo galbanum admisceretur,… … Hofmann J. Lexicon universale
GALBANUM — in Syriae monte Amano nascitur e ferula, quam eiusdem nominis resinae modo stagonitin appellant. Quod maxime laudant, cartilaginosum, purum, ad similitudinem Hammoniaci, minimeque lignosum sic quoque adulteratur fabâ aut sagapeno. Sincerumsi… … Hofmann J. Lexicon universale
MONI — etiam Latine dicti, Ascetae seorsim ab aliis degentes, ex Graeco Μονοὶ, qui alias Μοναχοὶ, Monachi vocati. Vetus Chronicon Monasterii Novaliacensis: Nam ipsi MOni hoc decretum aisipso suae fundationis die, usque ad destructionem ipsius loci… … Hofmann J. Lexicon universale
μέτωπο — (Ανατ.). Το μεταξύ των δύο κροτάφων, του τριχωτού της κεφαλής και των φρυδιών ανώτερο μέρος του προσώπου του ανθρώπου, καθώς και το πάνω εμπρός μέρος της κεφαλής των ζώων. μετωπιαίο οστό. Οστό, στο πρόσθιο μέρος του κρανίου, που σχηματίζει το… … Dictionary of Greek
μετωπικός — ή, ό (Α μετωπικός, ή, όν) [μέτωπον] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο μέτωπο, μετωπιαίος νεοελλ. 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο στρατιωτικό μέτωπο, στην πρώτη γραμμή τής στρατιωτικής παράταξης («μετωπικά πυρά») 2. αυτός που γίνεται κατά… … Dictionary of Greek
μετώπιο(ν) — το (ΑΜ μετώπιον, Μ και μετώπιν και μετώπι) [μέτωπον] νεοελλ. ανθρωπολ. ανθρωπομετρικό σημείο που κείται στο μέσο τής νοητής γραμμής η οποία ενώνει τους δύο μετωπικούς όγκους μσν. μετωπιαίο διακοσμητικό τού κράνους ή τής μίτρας μσν. αρχ. μέτωπο… … Dictionary of Greek
